از سکوت بیزارم...!!
از سکوت بیزارم، زیرا که راز غیبتتان را فریاد می‌زند...
پس کی می‌ایی‌ای یوسف زهرا...
به خدا که چشم به راه زیاد داری آقا جان...
فکر کنید هر دقیقه پر گشته از همین سکوت‌های پر از صدا! حالا شما فکر کن یک روز چقدر سخت می‌گذرد!
هرجمعه به خودمان امید می‌دهیم!
به خدا که دیدن رویتان به هر مشکلی خواهد ارزد!
اما مگر همین ما آدم‌ها نبودیم که در صحرای کربلا جد بزرگوارتان را در زیر چشمان شرمگین خورشید تنها گذاشتیم؟
شاید هنوز وقتش نشده!
شاید ما هنوز یارهای واقعی و ماندنی شما نشدیم! اما‌ای کاش لایق بودن با شما باشیم، کاش برسد زمانی که شما ما را هم جزیی از سربازانت بدانی!
آقایم درد فراق کم چیزی نیست.... به خصوص برای ما انسان‌های بیطاقت!
بیا‌ای آرام جان‌ها!
مردم دارند به بیراهه می‌روند!
می‌ترسم از روزی که من هم جزیی از همان مردم شوم....
محتاج دعایتانیم، نظری بینداز‌ای یوسف زهرا.
به امید ظهور یوسف فاطمه (عج) که صد البته نزدیک است.
