با حافظ

شعر پارسى اقیانوس بیکرانه‏‌اى است و در این گستره عظیم و پهناور کیست که با نام (خواجه شمس‏‌الدین محمد شیرازى‏) متخلص به (حافظ) بیگانه باشد که نداى ملکوتى (لسان الغیب) قرنهاست در زیر این گنبد نیلى طنین انداز است و یار رندان و صاحبدلان .آتشى که این رند پشمینه‏ پوش در سده هشتم هجرى برافروخت گویى خاکستر نمى ‏شناسد . گذشت زمان هیچ‏گاه نتوانست از روشنایى و حرارت آن بکاهد و غبار فراموشى بر چهره آن بنشاند.

 

آتشى که این رند پشمینه‏ پوش در سده هشتم هجرى برافروخت گویى خاکستر نمى ‏شناسد . گذشت زمان هیچ‏گاه نتوانست از روشنایى و حرارت آن بکاهد و غبار فراموشى بر چهره آن بنشاند. مقام و منزلت غزل حافظ تا بدان پایه است که در طول اعصار و قرون هماره بر استادى و چیره‏ دستى او در سخن سرایى آفرین گفته‏اند و شعر دلنشین او را بر تارک ادبیات این مرز و بوم ، بحق جاى داده‏اند.

بررسى کلام آسمانى حافظ سابقه ‏اى بس کهن و دیرینه دارد و چه بسیار کسان کوشیده‏ اند تا با نگرشى ژرف از رموز سحرانگیز کلام او آگاهى یابند و راز ماندگارى این افسون شرقى را دریابند.

جستجو در آثار و احوال حافظ و برشمردن ویژگیهاى لفظى و معنوى اثر جاودان او موجب شده است که هر از چندى ، درى از این خزانه غیب گشوده شود و چشم خلایق به جلوه دیگرى از این معدن بلاغت و حکمت روشن گردد.