آقا جان!

سلام
من از آموزش و پرورش گله دارم.

من از مدرسه ای که رفته ام گله دارم ...

من از معلمانم گله دارم...

چرا معلم ریاضی هیچگاه حساب روزهای نبودن و بی کسی تو را نگفت؟؟

چرا معلم انشا هیچ وقت نگفت که از محبت به تو انشا بنویسیم؟؟

گله دارم که چرا معلم جغرافی جغرافیای ظهورت را برایمان هیچ وقت ترسیم نکرد؟؟

چرا دبیر تاریخ تاریخ غیبتت را برایمان شرح نداد؟؟

و نگفت که چه کرده ایم که اینگونه به تاریخ نبودنت عادت کرده ایم؟!

چرا معلم اجتماعی به ما نگفت که در اجتماع مردم کسی هست که نظاره گر آنهاست ...

آقا! نگفتن!

وگرنه پیش رویت این همه گناه نمیکردیم !!

اشک ها و خوش حالی های پدر و مادرمان از کارنامه ی ثلث آخرمان یادمان نرفته!!

ای کاش یادمان میدادند که کسی هم هست که هر روز  کارنامه ی اعمالتان را می بیند و از اعمال ما شیعیانش شاد و از گناهان ما گریان میشود

و حالا هم چون روزهایی که از نیامدن معلم سر کلاس خوش حال میشدیم و مهم نبود که چرا نیامده و بهتر که امروز نیامده...!

در غیبتت*غم هایت را*غصه هایت را*فراموش کرده ایم...

و سرگرم بازی دنیا شده ایم...

                                         شرمنده ایم....