توهستی

        غائب حاضر

گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی                    ازما اگر پیشش شکایت کرده باشی

گاهی  اگر  در  چاه   مانند   پدر  آه                      اندوه  مادر را  حکایت  کرده  باشی

گاهی  اگر    زیر    درختان    مدینه                      بعد از زیارت استراحت  کرده باشی

گاهی اگر بعد از وضو مکثی کنی تو                     آئینه ای را غرق حیرت کرده  باشی

حتی  اگر  بی آنکه  مشتاقان  بدانند                  گاهی  نمازی را امامت کرده  باشی

یا در  لباس  ناشناسی  در شب  قدر                  از خود حدیثی را روایت کرده  باشی

یا در میان کوچه های  سرد و  تاریک                نان وپنیر عشق را قسمت کرده  باشی

پس بوده ای و هستی ومی آیی ازراه                تا  حق  دلها  را  رعایت  کرده  باشی

پس مردمک های نگاه ما عقیم است                 تو حاضری بی آنکه غیبت کرده باشی